دانلود آرشیو کامل اذان های موذنین و اساتید قرآن کشور عزیزمان ایران
هر مکتب و مرامی شعاری دارد، یهودیان، مسیحیان، آتش پرستان و. .. هر کدام به گونه ای مردم را به برگزاری وقت عبادت و تشکیل اجتماع دعوت می کنند. در اسلام نیز اذان، از شعائر زیبایی است که مسلمانان را به عبادت نماز فرا می خواند. شعائر نیز به معنی نشانه است؛ یعنی عبادتی که به وسیله آن، راه به دیگران نشان داده می شود. امروزه بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان در اقصا نقاط دنیا پراکنده اند که به شهادت حاضران، در اوقات فریضه نماز، هنگامی که بانگ زیبای اذان از مأذنه ها بلند می شود، به سوی محلّ عبادت، یعنی مساجد جمع می شوند و با اتّحاد و عشق به خدا، در مسیر رستگاری گام بر می دارند.
اذان در اسلام مقدّمه اقامه نماز است و جنبه اعلامی دارد. کسی که اذان را می شنود، مثل این است که مژده وصل و اجازه ورود به حریم ذکر و یاد خدا را یافته است. به همین لحاظ این آوای نیکو یکی از عوامل باز دارنده مؤذّن از گناه و بدی است و تأثیر افزون تر این عمل در ایجاد تحوّل در جوامعی دیده می شود که این کلمات پرمعنا را می شنوند. خانم مروی، اهل «انگلیس» که اینک زهرا نام دارد، نخستین عامل گرایش خود به اسلام را شنیدن نوای اذان از پنجره اتاقش می داند و می گوید: این ندا در قلب و جان او نفوذ کرد و او را به سوی خدا فرا خواند. اذان با ندای الله اکبر، ابتدا ما را به توحید و یگانگی خداوند فرا می خواند و یادآور می شود که همه خلق و فرمان آفرینش از آن خداوند است، مشیّت او سبب هستی است و او دارای بزرگ ترین صفات عالیه است. پس از آن گواهی به رسالت رسول خدا(ص) می دهد که دل سوزانه آموزه های الهی را به مردم ابلاغ نمود. آنگاه یادآور می شود که نماز بهترین عمل است که رستگاری را در پی دارد. از این رو از مردم می خواهد که در اجابت این دعوت شتاب کنند.
تاریخچه اذان در اسلام به زمان رسول خدا(ص) برمی گردد. در ابتدای ورود پیامبر اکرم(ص) به «مدینه» مسلمانان دور هم جمع شده بودند و برای چگونگی اطّلاع از اوقات نماز، چاره اندیشی می کردند. هر کسی نظری می داد؛ امّا چون ایده های آنها به نوعی تقلید از مذاهب دیگر بود، پذیرفته نشد تا اینکه جبرئیل بر پیامبر(ص) شعار اذان را ابلاغ کرد. رسول خدا(ص) نیز از علی(ع) خواست که کلمات اذان را به بلال بیاموزد و از همان زمان بلال، غلام سیاه پوست آزاد شده تازه مسلمان به صورت رسمی مؤذّن شد.
به دلیل اهمّیت اذان، مؤذّن نیز به سبب اینکه ذکر و یاد خداوند متعال را در قلب ها زنده می کند و انسان را به استفاده از آن ثمره و بهره ای که خداوند متعال برای مؤمنان در نماز قرار داده است، دعوت می کند، ارزشی والا دارد؛ چنان که امام رضا(ع) از پیغمبر(ص) نقل می کنند که فرمودند: «در قیامت مؤذّنان از همه مردم سرافرازترند.» مؤذّن بهترین یاور انسان است تا او بر فرایض خود تنبّه پیدا کند. چون گاهی اشتغالات زندگی و ابتلائات مادّی چنان انسان را سرگرم می کند که حتّی از انجام واجباتش نیز غفلت می کند. در چنین شرایطی، کسی که انسان را متوجّه غفلت خود می کند، بر انسان حقوقی پیدا می کند.
اگر ارزش اذان و اقامه برای ما روشن شد با انگیزه بیشتری به سراغ آن می رویم. الله اکبر در اذان یعنی خدایا ما برخاستیم و قیام کردیم تا حمد و ثنای تو را به جا آوریم اما می دانیم که از حمد و ثنای تو عاجزیم و تو بزرگ تر از آن هستی که وصف شوی. لا اله الا الله، نفی الوهیت های مختلف از جمله پول، مقام، شهرت، و … است. با اذان گفتن، انسان بیان می کند که پروردگارا! از همه چیز غیر تو بریدم و به تو وصل شدم. خدایا الان که رو در روی تو قرار دارم فقط من و تو هستیم تو معبود هستی و من عابد و چقدر برای من لذت بخش است که چون تو خدایی دارم.
تفکر در مضامین اذان، به انگیزه ما کمک می کند. هر فراز از اذان معانی بلند و پر محتوایی داشته و بیان کننده اصول اعتقادی و تجدید میثاقی با خداوند، پیامبر و اهل بیت علیهم السلام است.
نظرات